Η παρούσα εργασία αναφέρεται στη μελέτη της συμπεριφοράς δύο αργιλικών υλικών υπό συνθήκες φόρτισης σε μονοδιάστατη στερεοποίηση αφενός και υπό τριαξονική καταπόνηση αφετέρου. Αρχικώς μελετάται η συμπεριφορά της αργίλου περιοχής Πανόρμου, τόσο στο φυσικό αδιατάρακτο υλικό όσο και στην αναζυμωμένη του μορφή και συγκρίνεται με εκείνη αναζυμωμένου υλικού αργιλοιλύος του Μοσχάτου υπό συνθήκες μονοδιάστατης συμπίεσης.  

Εν συνεχεία μελετάται η συμπεριφορά του φυσικού αργιλικού υλικού της Πανόρμου υπό τριαξονική καταπόνηση. Η ανωτέρω φόρτιση πραγματοποιήθηκε μετά από στερεοποίηση υπό συνθήκες ισότροπης στερεοποίησης.  

Ο έλεγχος της συμπεριφοράς της αργίλου της Πανόρμου έδειξε ότι το εύρος φόρτισης στο συμπιεσόμετρο αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για το χαρακτηρισμό της ως κανονικής ή προφορτισμένη. Η συνήθης πρακτική φόρτισης στην κλασσική συσκευή ως τα 1600KPa οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Ο έλεγχος της σχέσης τάσεων-παραμορφώσεων στην τριαξονική συσκευή για τις στιφρές αργίλους προϋποθέτει την ακριβή μέτρηση των παραμορφώσεων με μετρητές επί του δοκιμίου λόγω των μικρών παραμορφώσεων που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της φόρτισης.  

Επίσης, τμήμα της παρούσας εργασίας αποτελεί ο πειραματικός προσδιορισμός του μέτρου διάτμησης G_max για ένα φάσμα αμμωδών εδαφικών δειγμάτων (άμμος Ham River, άμμος Fontainebleau και άμμος Μ31) με τη χρήση πιεζοηλεκτρικών καμπτικών στοιχείων. Το G_max προσδιορίστηκε σε διαφορετικές ενεργές τάσεις με την προσαρμογή των καμπτικών στοιχείων στη συσκευή του συμπιεσομέτρου.

Οι άμμοι που μελετήθηκαν δείχνουν μια κοινή συμπεριφορά μέσω της εκθετικής σχέσης  G=α(σ'_ν)^b. Κρίσιμος παράγοντας στον προσδιορισμό του G_max  φαίνεται να είναι το ύψος του δοκιμίου.